Zinvinder
Ik stierf van dorst in ’t zicht van stromend water
In “Mijn middeleeuwen’ schrijft Wilmink over het gastenboek van Charles d’ Orléans.
Bezoekers moesten een ballade schrijven met de beginregel ‘Ik stierf van dorst in ’t zicht van stromend water’. Daarna moesten nog meer van zulke tegengestelde regels komen. Dit is mijn versie.
Ik stierf van dorst in ’t zicht van stromend water
en laafde mij aan aandacht en vluchtige zelfzucht.
Mijn tijd bestond uitsluitend uit later
verzeilde meermalen in een absurde klucht.
Voor terugkijken was ik dubbel beducht
Ik ben altijd elders dan jij mij vindt,
immer opzoek naar het innerlijke kind.
De ruimte die ik inneem is hoog ommuurd
maar daarbuiten acteer ik met glans een rol
en etaleer mijn ziel gepolijst en geschuurd,
geharnast met air en elan, betaal ik met roem en tol
bedekt met bralligere taal gevoerde wol.
Ik ben altijd elders dan jij mij vindt
immer opzoek naar het innerlijke kind.
Ik puzzel met woorden, beelden en gein,
strijd met vuur en vlam en zonder pardon.
Niet voor wie ik ben maar voor wie ik wil zijn.
In mijn spiegel zie ik een ander en kopieer met carbon
en sta daarmee zelden in het licht van mijn zon.
Ik ben altijd elders dan jij mij vindt,
immer opzoek naar het innerlijke kind
Zon, in uw licht, is tijd noch duur,
geen beperking door grens of muur
en kan ik zijn waar jij mij vindt
bij het omarmen mijn innerlijke kind.
Leonard Bouwhuis | Zinvinder
Onze wegen zijn gekruist
Wij weten het als geen ander
Het leven gaat niet volgens een rechte lijn
Of met volle kracht vooruit
Na een storm
Kijken we achterom
Het leven is een reis
Met onbekende bestemmingen
Onze wegen zijn gekruist
Schuiven bij elkaar aan
En meanderen samen verder
Moedig voorwaarts
Is ons motto
Met doorzetten als kracht
Voorbij onszelf door de ander te zien
En te luisteren naar elkaars hart.
Liefdesverbond
Als iedereen één keer per dag iets medelevens en liefdevols doet of zegt tegen iemand,
dan zal onze wereld een betere plek zijn om te leven.
Vandaag kies ik jou en morgen kies jij iemand anders en geef je het door.
Gedicht | Wat het is – Erich Fried
Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde
Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde
Auteur: Erich Fried (1921-1988)
RK Aloysius School in Sint Nicolaasga
Voor mijn klasgenoten van toen (1963-1964)
We waren tien jaar toen ik nog deel uitmaakte van de jaarklas van het Sint Aloysius school in Sint Nicolaasga. Voor de klas stond meester Steens. Een rokende meester die zijn sigaretten liet halen door een van ons. Hij rookte Lucky Star en stak de ene met de andere aan. Ondenkbaar in deze tijd waarin de gruwelijkste afbeeldingen op de sigarettenpakjes worden geprint met de tekst Roken brengt u en anderen rondom u schade toe! Wisten wij veel! Sigaretten halen voor de meester, wie wilde dat niet. De winkel waar je de rookwaar kon halen, was bij de Spar, tegenover de school. Even een frisse neus halen, even niet in de klas zitten.
De vierde klas. We kwamen uit de derde, hoe kan het anders. Daar gaf meester Tiel Groenestege les. Maar dat kan ik mis hebben. Het was het schooljaar 1962-1963. Meester deed dat jaar mee aan de Elfstedentocht. De meest barre Elfstedentocht aller tijden. Er is zelfs een film over gemaakt. Maar dat wisten wij toen nog niet. Maar onze meester had hem geprobeerd uit te schaatsen. Hij kon er gelukkig over vertellen en ons meenemen in zijn belevenis. Reinier Paping heeft die tocht der tochten van 1993 gewonnen. Wat de meester ook zo bijzonder maakte was dat hij gitaar speelde. Gitaar! En dat tijdens de opkomst van The Beatles. Mijn moeder had zelfs een Beatlesvest voor mij gemaakt. Een kraagloos jasje waar ik mij helemaal top in voelde.
Maar wij zaten het jaar daarop bij meester Steens. Een corpulente man die weinig ambitieus zijn werk deed. Geen ambities zoals meester Van der Meer bijvoorbeeld. Die scoorde naast zijn baan als leraar aan de muziekschool, oprichter van het Amazone koor, dirigent van het kinderkoor en ga zo nog maar even door. Of meester Kamsma. Daar heb ik zelfs nog les van gehad op de Detailhandelschool in Sneek. Daar gaf hij Recht- en Wetkennis. Nee, dan meester Steens, die had een brailleboek gemaakt voor een blinde meneer. Meneer Hackenbrock of zoiets. Een uit Nederlands-Indië afkomstige meneer. En ik weet niet wat meester Steens daar mee had, hij leerde ons wel liedjes die hun oorsprong hadden in Nederlands-Indië en Zuid-Afrika. Sarie Marijs bijvoorbeeld. We zongen uit volle borst mee terwijl meester Steens op een soort fluitpiano meespeelde. Het zal een Hammond Melodion geweest zijn. Misschien als je de tekst leest, de melodie weer naar boven komt.
My Sarie Marais is so ver van my hart,
Maar’k hoop om haar weer te sien.
Sy het in die wyk van die Mooirivier gewoon,
Nog voor die oorlog het begin.
O bring my t’rug na die ou Transvaal
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
We werden ongewild, geïndoctrineerd met een stukje Nederlands koloniaal bewind waar we nu geen kaas meer van lusten. Oh, dat weet ik ook nog, meester Steens liep helemaal van stapel bij het vertellen over Schiedam, de stad waar hij was opgegroeid. Ik heb me altijd afgevraagd: ‘Wat in hemelsnaam heeft hem doen besluiten om naar Friesland te verhuizen en daar te gaan werken.’ Het was ongetwijfeld de liefde. Zijn saaiheid straalde af op zijn kinderen. Ik weet nog dat Caspar, onze klasgenoot van die tijd, aanzichtkaarten spaarde van kerken. Daar is hij trouwens nog relatief beroemd mee geworden. Hij kon er prachtig over vertellen.
Eerste communie (7 jaar)
Ik heb twee jaar van meester Steens mogen genieten. Ook in het tweede jaar deed ik mijn stinkende best eens sigaretten voor hem te mogen halen. In die tijd kon ik al enthousiast verhalen vertellen. En er was genoeg te vertellen. Want ik had geen saai leven. Nota bene geboren en getogen in het dorpscafé waar altijd wat te beleven viel. Ik kan me nog herinneren dat de Katholieke Plattelands Jongeren een pater hadden uitgenodigd om stereofonie te komen demonstreren en er over te vertellen. De treinen reden van links naar rechts over de vergaderzaal. Wow! Je hoorde aan de ene kant van de zaal een bord vallen en aan de andere kant iemand ‘hé kijk uit’ roepen. Dat was een goed verhaal. En zo waren er nog velen. De reactie van meester Steens was steevast ‘fijn’. Man oh man, wat ben ik daarop afgeknapt. Je snapt wel dat een tweede jaar bij deze meester een lang en saai jaar is geworden. Zeg maar rampzalig. Fijn!
Zoals ik al vertelde ben ik opgegroeid in het dorpscafé Het Wapen van Friesland waar onder andere ook bruiloften en partijen werden gehouden. Als kind stond ik dan al snel in de weg en om verder niemand voor de voeten te lopen, zocht ik mijn heil op zolder. Daar was het zogenaamde rookluik van de bruiloftszaal. Met mijn hoofd tegen de zoldervloer gedrukt, kon ik nog net een blik werpen op het podium waar de bruiloft sketches werden voorgedragen. Vaak kwam het niveau niet hoger dan het afdraaien van het ‘abc’ of de zogenaamde ‘snitzelbank’. Dit laatste is een zogenaamd ‘stapellied’ waarbij bijzonderheden uit het leven van het bruidspaar als het ware wordt gestapeld, steeds gevolgd door een smeuïg refrein. Niks bijzonders dus.
Tot Johan Veltman zijn intrede deed als conferencier. Een opkomend begrip dat vorm werd gegeven door onder andere Toon Hermans. Dan sloop ik naar de zolder en drukte ik mijn oor bijna door de zoldervloer om maar niks te hoeven missen van deze virtuoos. Hij nam stoïcijns plaats op een barkruk, recht tegenover de spiegel waaronder het bruidspaar zat en stak dan van wal in een ‘het-kon-mij-niet-lang-genoeg-durend’ oeverloos gekabbel. Zijn optredens konden het best worden vergeleken met de sinterklaasconference van Toon Hermans. Evenals Toon kon ook Johan heel goed kijken, luisteren en voelen wat er zoal in de wereld om ons heen gebeurt. Zijn trouwconferences gingen nergens over, hij schopte er niemand mee tegen het zere been en iedereen lag dubbel omdat het zo verschrikkelijk herkenbaar was. Ik nam een besluit: als ik later groot zou zijn, wilde ik ook trouwconferencier worden.
Ik ben nu ruim tien jaar trouwambtenaar en voel ik mij erg op mijn plek in een trouwzaal. Mensen verbinden in de breedste zin van het woord is iets wat ik het liefste doe. Met mijn positieve energie en enthousiasme weet ik het bruidspaar en de luisteraars altijd te boeien.
Mijn enthousiasme en vertelkunst zijn dus niet om zeep geholpen door meester Steens of het doubleren van de vierde klas. Ik denk eerder dat het een aanmoediging was om mijn eigen weg te vinden in het leven en mijn talenten te ontdekken, te benutten.
Eens een dromer en een enthousiast verteller, altijd een dromer en enthousiast verteller. Ik weet niet hoe jullie mij hebben ervaren, maar dit zijn wel zo’n beetje mijn pijlers in het leven. Mijn wandeling door het leven geef ik vorm op mijn blogs. Mijn belevenissen als trouwambtenaar geef ik vorm op de website www.leonardbouwhuis.nl. Daarnaast boeit de vraag wat de zin van het leven is mij mateloos. Mijn zoektocht heeft mijn tomeloze energie onverminderd positief gehouden. Mijn overdenkingen, gedichten en korte verhalen publiceer ik op mijn website www.zinvinder.nl.
Dit jaar heb ik zoals velen van jullie, ook ik de AOW-gerechtigde leeftijd bereikt. Dan ga ik tevens met pensioen. Ik kan terugkijken op een weelderige carrière. Van etaleur, naar grafisch ontwerper, docent etaleren, re-integratie consulent, voorlichter afvalinzameling, zelfstandig ondernemer, levensloop- en loopbaancoach, freelance docent aan diverse hogescholen waarvan het grootste deel bij de Hanzehogeschool in Groningen naar trouwambtenaar. Ik vat mijn bezigheden samen als: boent, faciliteert, motiveert, steunt, trouwt, schrijft of doet andere dingen. Als trouwambtenaar trouw ik bruidsparen door het hele land. En dat blijf ik voorlopig nog wel even doen. Verder hoop ik vooral te genieten van het leven zoals het mij is gegeven. Samen met mijn vrouw, kinderen en sinds kort kleinkind.
Het valt niet mee om in coronatijd elkaar weer te kunnen ontmoeten, laat staan de hand te schudden. Maar ik zou het wel leuk vinden.
De zin van het leven
Interview met mezelf
Met dank aan Fokke Obbema voor zijn inspirerende boek ‘De zin van het leven’. Gesprekken over de essentie van ons bestaan.
Wat is de zin van het leven
Bij de vraag wat ik de zin van het leven vind, struikel ik al gelijk. Ik heb de neiging de door mij opgezogen kennis en ervaring er in een keer uit te gooien als in een ‘satsang’, een samenzijn in gezelschap met de hoogste waarheid. Alsof ‘zin’ stapelbaar is, cumulatief opbouwt en zo kan worden tot iets zaligmakends. En dat is het natuurlijk niet. Satsang is een directe weg zonder specifieke technieken en methoden van wikken, wegen, stapelen en compromissen. Het enige wat van belang is bij het zoeken naar zin, is dat je het verlangen en de bereidheid hebt om te zien wie je werkelijk bent.
Maar hoe moet je jezelf zijn wanneer je zelf niet eens weet wie je bent? En laat nu het grootste deel van mijn leven gebaseerd te zijn op dit wik-en-weeg principe. Daarbij gebruikte ik vooral het (af)kijken als mijn belangrijkste zintuig. Let wel, de zin van het leven hing af van mijn zintuigelijke waarnemingen. Dus keek ik! Ik keek mijn ogen uit. En als ik het kon verdragen, adopteerde ik mijn zelfbeeld. Zo vond ik natuurlijk nooit een antwoord op de vraag wat de zin is van het leven.
Ik heb vanaf het allereerste begin de wereld waarin in terecht was gekomen als een chaos ervaren. Mijn ouders hadden een bedrijf te runnen. En ik moest ervoor zorgen dat ze niet over mij struikelden. Dus was het van belang mee te bewegen, te deinen en rennen in de maalstroom van het leven zoals dit zich om mij heen vormde. Het leven noodzaakte mij grip te krijgen op wat er zoal op mij af kwam. Ik voelde mij als in een nest van een mantelmeeuw te vondeling gelegd kind. De hele meeuwenkolonie bemoeide zich met mijn opvoeding. Voornamelijk door het toerollen van eieren als voedsel en het toedekken met dons en veertjes van mijn scharminkelig lijfje. Ik snapte niks van het gekrijs en zag ze vaak lange perioden niet. In de tussentijd zocht ik mijn eigen weg en werd ik een ‘ikkezelf’ kind en ging ik opzoek naar verbinding met gelijken en persoonlijke groei. In mijn verhalenbundel, doe ik verhaal van de te vondeling gelegde jongen Wrèhè Does (Verzonnen Waarheid).
Hoe is die zoektocht verlopen?
Wat mij vanaf mijn zevende levensjaar parten heeft gespeelt is de angst de grip te verliezen op alles wat er in mijn leven gebeurt. Anders gesteld zou ik het willen omschrijven als de noodzaak grip te vinden op mijn leven. Meerdere malen is dit het thema in mijn dromen. Ik raak dan verzeild in een complexe samenleving, stad of huis, en probeer dan mij een weg te banen door de chaos die zich daar over mij heen stort.
Mijn groei werd voornamelijk gevoed door mijn vurig enthousiasme en mijn competitieve instelling. Daarbij zocht ik wel naar verbinding maar kende de noodzakelijkheid niet om te reflecteren. Daar was ik ten eerste niet mee opgevoed en ten tweede zit reflecteren niet in de rugzak van iemand die zo introvert is als ik. Als het mij te veel werd, te druk in mijn hoofd, zocht ik rust in het ordenen en opruimen. Ik was een kind met een ‘landingsprobleem’. Een sterrenkind! Mijn moeder omschreef mij als een ‘hij redt zich wel kind’. En daarmee leek haar rol als moeder voorbij.
Kun je die druk omschrijven?
Bij mij werd die druk voornamelijk veroorzaakt door de sociale verwachtingen. Die zorgde ervoor dat ik soms het idee had de draad compleet kwijt te zijn en niet meer weet had of ik iets echt vind of dat ik dacht dat ik het vind. Dan werd het moeilijk mijn eigen identiteit helder voor me te zien. Meerdere malen zocht ik mijn heil bij religieuze of spirituele stromingen. Ik zocht echter altijd naar een voorbeeld, een richting wijzer, zonder mij de vraag te stellen wat ik dan precies zocht. Ik bewoog mij vooral in de periferie en drong nauwelijks door tot de kern. Ik klopte bij iedereen aan, maar nooit bij mezelf.
Wat hield je gaande?
Ik ging lange tijd als een opportunist door het leven met als lijfspreuk: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het kan. En met die ‘blufhouding’ ben ik nog ver gekomen. Ik werd etaleur, straathoekwerker, drukker, broodventer, therapeutisch medewerker, productiemedewerker, thuishulp en was actief als vrijwilliger in de zorg. Op een bepaald moment besloot ik de lerarenopleiding Beeldende Vorming te gaan volgen en ging als docent aan de slag. Ik doceerde als docent in het beroepsonderwijs commerciële vorming de compositieleer als een ordening van lossen elementen tot een geheel. Eindelijk wat orde op zaken! Mijn loopbaan begon meer en meer te lijken op een hink-stap-sprong carrière. Veelal vanuit mijn inmiddels opgezette eigen bedrijf.
Ik ging mij onder andere toeleggen op het coachen en begeleiden van mensen bij hun loopbaan. Zo bleef ik dicht bij mijn vraag wat de zin is van het leven. Ik verzamelde kennis op het gebied van het solliciteren, jezelf presenteren, de elementenleer, Keltische boomhoroscoop, karakteranalyse aan de hand van boomtekeningen, leerde werken met kernkwadranten en narratief werken. Als een autodidact kleurde ik mijn pallet en zocht mij een weg. De vraag naar de zin van het leven, werd steeds priemender.
Daarna ging ik mij meer toeleggen op het schrijven en doceerde onder andere doel- en publieksgericht schrijven. Dit groeide uit naar het begeleiden van studenten op het gebied van de studieloopbaan, methodische praktijkbegeleiding en het aanleren van managementvaardigheden. Uiteindelijk werd ik levensloop- en loopbaancoach en was initiator van een platform voor coaches. Een grote leerschool voor mijn eigen functioneren. Het leven biedt mij kansen, keer op keer. Om te herstellen en te leren.
Nieuwe kansen
Als alles geweest is
Blijft er niets over
Van wat er was
Maar er is nieuwe ruimte
Om te groeien
In je nieuwe ik
In je betere ik
Je kunt leren van fouten
Die je al eerder gemaakt hebt
Als alles geweest is
Blijft er niets over
Behalve datgene
Wat je geleerd hebt
En datgene
Dat
Zal je verder brengen
Dan ooit tevoren
Waar ligt je kracht?
Mijn kracht lag denk ik in mijn enthousiasme, creativiteit, de aandacht voor de student en het kunnen aanreiken van hanteerbare modellen. Boven alles ben ik oprecht geïnteresseerd naar wat mensen beweegt.
Wordt het leven zinvoller naar mate je ouder wordt?
De zin van het leven wordt naar mate ik ouder word steeds meer het accepteren van de chaos en te leven in het moment. Daarbij ben ik mij steeds meer bewust van de synchroniciteit in mijn leven. Wat betekent dat zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn. En zo realiseer ik mij steeds meer dat mijn verlangen en bereidheid om te zien wie ik werkelijk ben, echt is.
Wat ik mis
Naar verlang
Is naar mijn plaats
Liever nog
Een plaats voor alles
Zelden ervaar ik mijn plaats
Ben ik te laat
Veelal te vroeg
Erger nog opgejaagd
Voortbewogen
Een plaats voor alles
En alles op zijn plaats
Met een schaduwbord
Om naar terug te keren
En alles weer op zijn plek valt.
Kun je zonder ‘zin’ leven?
De zin van het leven zoeken kan geen levensvervulling op zich zijn. Aan de andere kant laat ‘zin’ zich ook niet veronachtzamen. Met andere woorden, bij alles wat je doet is het van belang de zin van je denken en handelen te onderzoeken. Past het bij wie je bent of bij wat je bent, is het positief en het allerbelangrijkste: werkt het verbindend. Kortom: wat breng je in circulatie? Ik citeer hier Gert Jan Segers.
‘Is het op de persoon gerichte afbraak of bouw je op?
Is het wanhoop of hoop?
Wantrouw of vertrouwen?
Haat of liefde?’
De zin van het leven ligt ergens tussen ‘pakken en loslaten’. Tussen ‘zoeken en vinden’. Mijn motto is: kijk om je heen. Wees je bewust van wat er om je heen gebeurt. Leef minder vluchtig en chaotisch en ben je meer geconcentreerd op wat je aan het doen bent. Martin Bril verwoorde dit in het volgende gedicht.
Wat ik wil: Momenten van helderheid.
Of beter nog: van grote klaarheid.
Schaars zijn die momenten en ook nog goed verborgen.
Zoeken heeft dus nauwelijks zin, maar vinden wel.
De kunst is zo te leven dat het mij overkomt.
Die klaarheid, af en toe.
Martin Bril
Bijdragen aan de bron van de levenszin
Achter elk leven gaat een wereld van verlangen schuil. Een verlangen dat duizenden delen en talloze anderen zou inspireren, als ze het van elkaar wisten. Met het vertellen van mijn verhaal geef ik betekenis, voor mezelf en anderen. Door het verwoorden van je levensverhaal maak ik contact met de zin van het leven. Door het verwoorden van mijn levensverhaal maak ik een band met mijzelf én met het leven dat mij omringt. Ik ben -voor even- verleden, heden en toekomst. Ik ben -voor eeuwig en eeuwig- verbonden met wie ik was, is en zal zijn. Mijn leven krijgt zin en betekenis in een groter geheel. Meer nog: ik draag met mijn leven bij aan de bron van levenszin waaruit ook anderen wijsheid putten. Tot slot kan ik het niet laten dit essay te besluiten met een quote die past in de huidige ‘rat-race-maatschappij’.
‘Pas wanneer je stopt met vangen, komt de vlinder op je hand zitten’
Leonard Bouwhuis | 23-09-2020
Holisme & Zinvinden
Holisme is ook de naam die gegeven wordt aan de levensovertuiging waarbij de essentie is dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Een holist ziet zichzelf voortdurend als deel van het geheel en beschouwt de ander (mens, dier, plant of voorwerp) als de andere ik. Ook de kosmos maakt hier onderdeel van uit.
Doen wat je graag doet
‘Het wonder is niet, door de lucht vliegen
of op het water lopen maar wandelen op aarde’.
‘Als ik mijn intuïtie vertrouw en mijn hart volg
ga ik waar mijn energie mij heen voert en doe ik wat ik graag doe’.
Zinvinder | Medium Consult
Wil je een consult?
Wil je een consult in een één-op-één-gesprek waarbij ik jou
helpende en begeleidende informatie geef
op basis van de door jouw getekende boom?
Tijdens het consult word jij je bewust van de energie die jou beweegt en krijg je meer zicht op jouw persoonlijke gaven, waarden en mogelijkheden en de invloed die je hebt op je omgeving. Het vinden van jouw patronen helpt je bij het vinden van de verbindingen op je levenspad. Zoek contact en maak hierbij gebruik van het contactformulier.
Lees meer over het verbindende effect | Zinvinder | Medium Consult
- 1
- 2
- …
- 11
- Volgende →
Zinvinder | Medium Consult 